birşeyler inatla etrafımı kaplarken nedense ben sadece o hoş kokulu kucağa ulaşmak istiyorum.üşümemek,hatta belki sıcaktan uyuşmuşluğu hissedebilmek istiyorum.yalnızlığımı paylaşmak istiyorum belkide.sonrada hiçbirşey olmamış gibi fütursuzluk elbisemi üzerime geçirip,uzunca bir yolda,kaldırım boyunca salınmak istiyorum.pişmanlığın dokunmayacağını biliyorum tenime.
orhan veli'den bir şiir,kulağıma ses veriyor:herşeye bedava diyor.bildiğim bir şiir.anlamışlığım adına anlamaya çalışmadan dinliyorum.iç sesimle karışıyor arada (içimdeki konusup duruyor,susmak nedir bilmiyor),kısa sürüyor ayırt edebilmem tekrardan.
ruhum paris'te eli cebinde hızla yürüyen insanların arasında aşk yaşıyor,büyükçe bir aşk.bedenimse gerçeklerin ortasında bir o yana bir bu yana bir rüzgar artı bir şarkı sallanıp duruyor.sarhoş mu ne?ağlamıyor birde,ağlayamıyor.gözyaşı neslini tüketmiş gibi bir damla bile vermiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder