9 Eylül 2008 Salı

portakalı soydum,başucuma

etrafım insanlarla dolu.benliğimse bomboş bu akşamüstü.huzursuz bir rüzgar bluzumun açıkta bıraktığı kollarıma dokunuyor,ürperiyorum.eylül akşamı rüzgarlarından biri.sonbaharın sınırlarını geçtik artık daha yakın olmalıyız rüzgarlara.daha çok üşüyeceğiz hüzünlerle dolu akşamlarda.
içimde bir his adını koyamadım hala.nedir ki beni kendimden bile uzak yolculuklara yollayan?hayallerim çoktur benim.ikinci dünyam onlar belkide.ve gerçekleşirler mutlaka.çok azı yok oldu asıl dünyama uğrayamadan,çok çoku kaldı benimle.
hep derim ben.hayal etmek ümitlenmek demek.ümitlerim ne kadar fazlaysa ruhum o kadar masum demek.gerçekler hayallerden daha günahkar.oysa ümitler saf,ümitler hayal.yalnızca benim ümitlerim.benim renkli hayallerim.

2 yorum:

Adsız dedi ki...

bütün ümitler senin zaten çiçeğimm

retroworld dedi ki...

ümit şenler hariç.
aaa bide ümit tesadüfen bunu okurmuş..
oh yelleee