17 Haziran 2009 Çarşamba

mum ışığı sönmese.

içimde bir an herşeyin yeni başladığını hissettiren kıpırtı oldu.
bütün bir akşamüstü yanımda kaldı.gitmek istemedim. hiç sevmediğim o yerden
o var diye ayrılmak istemedim. hatta gece bile orada kalabilirdim.
ruhuma aykırı kişiliğine rağmen hiç ters gitmeyen dakikalarda hep mutlu kaldım.eğlendim.güldüm.
nasıl anlatmak gerek bilmiyorum ama mükemmeldi.
daha etkisini atlatamadığım büyük hatamdan sonra bu o kadar masum geldi ki.
kişisine göre değişiyormuş bunlar, hepsi aynı değil sanırım.
hayatı sevmeye başlıyorum*

Hiç yorum yok: