Bu gece uyumayacağını söylemişti oysa, nasıl yumdu gözlerini sıkı sıkı. beni izleyeceğini söylemişti gece boyunca. Uyuya kaldı.
Uykuya daldı.
bebek suratı asla ona kıyamayacağımı bilir gibi önümde kanıttı.
Nasıl da gülümsüyor kıvrımlı dudakları. pembe ve her kıpırtısı masum, yalansız. dokunacağım ama korkuyorum. o kadar küçük ki karşımdaki sureti. Daha minicik bir oğlan çocuğu sanki. Bir sevgili değil de saf, minik aynı zamanda bir o kadar yaramaz olanlardan gibi.
Bu bana birden acı veriyor, ürkütüyor. Zarar verecekmişim gibi geliyor her saniye ürkek ellerime, dokunamıyorum bir türlü. Korkum engel oluyor artık hislerime.
Üşüyorum sanki, sarılsam geçecek, ama yapamayacağımı biliyorum.
Saat 06.47
Usulca açıyor gözlerini, hala kapanmamış gözlerimdeki korkak bakışlarımı yakalıyor ilk anda. Ben sarılmayı düşlerken, teninin sıcağı kavrayıveriyor bedenimi.
Ve, o izlemeyi düşünürken ben seyirde buluyorum bütün gece kendimi…

.retrotica.