maviyle yazacağım bu defa.gözyaşının, suyun rengiyle yazacağım.beni bana yansıtsın olduğum gibi,tüm çirkinliğimle.içimdeki hüznün,hayal kırıklığının oluşturduğu o fevkalade yaşanması gereken pişmanlık ötesi ,inatla boğuşan ,gurur ve bir yandanda gurursuzlukla.cümlelerim anlaşılmayacak belki fakat ben bir çırpıda anlayacağım her okuyuşumda.

hayalimde yasattığım sevda,ya da adı baska birşey belki,ne kadar basitmiş.cadde boyu yanıma yaklasmasından korktuklarımdan farklı değilmiş.nasıl nitenlendirebilirim bilmiyorum.

ağladım.hayalimdeki adam öldü.kafamda yarattığım ve ona inandığım kişilik öldü.hala gömemedim mezara.aşiyana atamadım düş aleminden ama yakında.gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken o hissetmedi bile.ben nasıl ağladım.küçücük bir cocukken babam ellerimden kayıp gittiğinde ölüme doğru somut bir şekilde yokolduğunda olduğu gibi.

anlatamıyorum.daha fazla anlatmak için çabalamayacağım.

başım ağrıyor.uyku belki iyi gelecektir.sabahı nasıl bulacağım kabuslarla.