...konuşmaya mecali kalmamıştı.gözlerinde damla damla yaşları.
dokunmadım.ağlama,demedim.affetmek zor geliyor herşeyi unutup.tüm kalbim onun olsa da gurur olmuş ruhumun sahibi.
bakıyorum suratına.anlamsız geliyor.eskisi değil.yepyeni değil.karmakarışık,sanki birazdan yok olacakmış gibi.saçlarına dokunuyorum hayalimde.titriyor.
cesaretsizmiş benim sevdiğim,korkak bir yüreğe sahipmiş.özlemiş ama söyleyememiş.
denize yaklaştırıyorum.balıkçıları izletiyorum ona son kez.
bak diyorum sonsuzluk aslında iki mavinin buluştuğu nokta.
başını sallıyor yalnızca ya da bana öyle geliyor,ona bakmıyorum.
ellerinden tutuyorum son kez.onu sevdiğimi söylüyorum.kokusunu içime çekiyorum.deniz kokuyor.
ve itiyorum.hızla düşüyor.kimse kurtarmıyor.izliyorum.yavaş yavaş ölüyor.
aslında korkmuyor bunu hissediyorum.sessizce yok oluyor,gözlerimin önünde benim ellerimle.
yavaş yavaş.
işte o zaman anlıyorum: sessizliği haksızlığındanmış,gözleri ıslatmış yanaklarını,yine de konuşmamış.